مصطفی صبح آمد و در را گشاد                         صبح آن گمراه را او راه داد

در گشاد و گشت پنهان مصطفی                          تا نگردد شرمسار آن مبتلا

تا برون آید رود گستاخ او                                 تا نبیند درگشا را پشت و رو

کافران مهمان پیغامبر شدند                       وقت شام ایشان به مسجد آمدند

که آمدیم ای شاه ما اینجا قنق                    ای تو مهمان‌دار سکان افق

بی‌نواییم و رسیده ما ز دور                     هین بیفشان بر سر ما فضل و نور

تو خلیل وقتی ای خورشیدهش                   این چهار اطیار ره‌زن را بکش

زانک هر مرغی ازینها زاغ‌وش                هست عقل عاقلان را دیده‌کش

چار وصف تن چو مرغان خلیل                بسمل ایشان دهد جان را سبیل

شه حسام‌الدین که نور انجمست                   طالب آغاز سفر پنجمست

این ضیاء الحق حسام الدین راد                  اوستادان صفا را اوستاد

گر نبودی خلق محجوب و کثیف                ور نبودی حلقها تنگ و ضعیف