دل در هوس تو چون ربابست رباب                                هر پاره ز سوز تو کبابست کباب

دلدار ز درد ما اگر خاموش است                                   در خاموشی دو صد جوابست جواب

در چشم آمد خیال آن در خوشاب                           آن لحظه کزو اشک همی رفت شتاب

پنهان گفتم براز در گوش دو چشم                          مهمان عزیز است بیفزای شراب

دانیکه چه میگوید این بانگ رباب                           اندر پی من بیا و ره را دریاب

زیرا به خطا راه بری سوی صواب                         زیرا به سال ره بری سوی جواب

خواب آمد و در چشم نبد موضع خواب                            زیرا ز تو چشم بود پرآتش و آب

شد جانب دل دیدددلی چون سیماب                                  شد جانب تن دید خراب و چه خراب

حاجت نبود مستی ما را به شراب                           یا مجلس ما را طرب از چنگ و رباب

بی‌ساقی و بی‌شاهد و بی‌مطرب و نی                        شوریده و مستیم چو مستان خراب