علمی که ترا گره گشاید به طلب

زان پیش که از تو جان برآید به طلب

آن نیست که هست مینماید بگذار

آن هست که نیست مینماید به طلب

شب گشت درین سینه چه سوز است عجب                      می‌پندارم کاول روز است عجب

در دیدهٔ عشق می‌نگنجد شب و روز                               این دیدهٔ عشق دیده دوز است عجب

شب گردم گرد شهر چون باد و چو آب                      از گشتن گرد شهر کس ناید خواب

عقل است که چیزها از موضع جوید                         تمییز و ادب مجو تو از مست و خراب

سبحان‌الله من و تو ای در خوشاب                      پیوسته مخالفیم اندر هر باب

من بخت توام که هیچ خوابم نبرد                      تو بخت منی که برنیائی از خواب